Pierwszy dzień wiosny
Wiosna to najpiękniejsza pora roku. Kojarzy nam się z rozkwitającą przyrodą, ze słonecznym oddechem wiatru, z pierwszymi zielonymi pąkami pojawiającymi się na nagich gałęziach . Oto na naszych oczach budzi się do życia cały otaczający nas świat. Topnieją śniegi, nieśmiało rozkwitają pierwsze wiosenne kwiaty. Ptaki powracają z ciepłych krajów. To znaki odchodzącej od nas zimy, z którą żegnamy się każdego roku w sposób symboliczny – topimy lub palimy kukłę marzannę. Obrzęd niszczenia tj. topienia, palenia czy w inny sposób unicestwiania marzanny odbywał się dawniej zazwyczaj
w czwartą niedzielę Wielkiego Postu, nazywaną Białą, Czarną lub Śmiertną. Pływającej w wodzie kukły nie wolno było dotykać, gdyż mogła od tego,
według dawnych wierzeń, uschnąć ręka. Starano się jak najszybciej uciec z miejsca stracenia, nie oglądając się za siebie, gdyż wrzucona do wody marzanna symbolizująca śmierć, troski i zmartwienia mogła jeszcze mścić się, szkodzić i sprowadzić nieszczęście. Podobne zwyczaje niszczenia zimy
i wprowadzania wiosny znane są także w innych krajach Europy. Później zwyczaj ten przekształcił się w zabawę i w takiej formie przetrwał do naszych czasów. W tym roku pożegnaliśmy zimę już w piątek 19 marca. Dzieci z oddziałów przedszkolnych oraz uczniowie klas I-III zgromadzili się nad pobliskim stawem, aby zgodnie z ludowym zwyczajem wrzucić kukłę do wody na znak końca zimy. Dzieci śpiewały piosenki, recytowały wiersze i rymowanki.
W ten sposób pożegnały zimę i powitały wiosnę.
